Produkt ten został ulepszony dzięki realizacji projektu dofinansowanego w ramach reakcji Unii na pandemię COVID-19Karmel. Topiony cukier, który być może dzisiaj jest jedną z prostszych do osiągnięcia słodkości (ot wystarczy patelnia, cukier i trochę ciepła), jednak nie zawsze było tak łatwo. Ciężko wszak było uzyskać karmel bez wszechobecnego, taniego cukru, a ten na skalę przemysłową zaczął być produkowany dopiero w 1802 roku. Oczywiście wcześniej pod innymi postaciami cukier był dostępny od dawna – pierwsze plantacje trzciny cukrowej powstawały w Nowej Gwinei 10000 lat temu, a 5000 lat temu różne formy roślinnego cukru zastąpiły miód w Indiach. Około roku 1000 naszej ery Arabowie na dzisiejszej Krecie uruchamiali pierwsze prymitywne cukrownie produkujące „Quandi” czyli skrystalizowany cukier. Niedługo potem cała wyspa przekonała się do chrześcijaństwa, za stanowczą namową rycerzy prowadzących tam krucjaty i tak skrystalizowany cukier zaczął pojawiać się w Europie. Prawdziwy boom jednak następuje po odkryciu obu Ameryk i założenia tam wielu plantacji zasilanych niewolniczą pracą. Gigantyczny biznes polegający na przywożeniu cukru zza oceanu czy też z dalekiego wschodu trwał dobre kilkaset lat aż na scenę w XIX wieku wchodzi on: Burak.
Nie jest zbyt powszechną wiedzą, że pierwszą na świecie fabrykę cukru z buraka cukrowego uruchomiono niedaleko, na Dolnym Śląsku w Konarach. Zakład założył Franz Karl Achard syn francuskiego pastora. Pan Franz ze względu na intelekt i ilość naukowych publikacji stał się jednym z ulubieńców pruskiego króla Fryderyka II, a później Fryderyka III, których to monarchów dwa razy w tygodniu informował o swoich pracach. To właśnie Fryderyk III sfinansował powstanie cukrowni Pana Franza w Konarach. Gdy cukrownia rusza w 1802 roku Franz Achard otrzymuje ofertę od angielskich handlarzy – otrzyma 200 000 talarów, jeśli ogłosi, że nie da się uzyskać cukru z buraków. Franz jest majętnym człowiekiem – otrzymuje od króla dożywotnią rentę w wysokości… 500 talarów ale ofertę odrzuca czym zasadniczo kończy globalny biznes polegający na przywożeniu zamorskiego cukru do Europy.
Nieprzekupności Pana Franza Karla Acharda oraz faktowi, że posiadał on solidny łeb na karku dedykujemy nasze Ciasto Karmelek.
